|
|
Janssen en Janssens | |
“Een Mercedes 300 SEL total loss tegen een betonnen paal. De SEAT Marbella’s waren zeker op? Een Robinson Helicopter Company R22 Beta helicopter gecrasht in een akker omdat jullie niet genoeg breins hebben om uit te rekenen hoeveel brandstof jullie nog hebben.
Janssen en Janssens buigen hun hoofd deemoedig. De chef laat zijn stem tot een dreigende fluistertoon dalen: “Ik moest vanochtend bij de Minister-President op het matje komen… Jullie kunnen je misschien voorstellen dat hij niet helemaal tevreden was met de performance van de dienst?” Janssen en Janssens knikken. Ze kunnen het zich voorstellen. “Om precies te zijn: hij was ontevreden. Zeer ontevreden. Teleurgesteld. Diep! Te! Leur! Ge! Steld!!! En weten jullie wat een zeer ontevreden en diep teleurgestelde Minister-President met de Chef van de Geheime Dienst kan doen?” Janssen en Janssens knikken. Ze weten het. “En weten jullie wat de Chef van de Geheime Dienst dan moet doen om te zorgen dat de Minister-President weer een beetje tevreden is?” Janssen en Janssens schudden hun hoofd. Ze weten het niet. “Jullie weten het niet? Jullie willen het misschien niet weten? Nou, ik kan jullie precies vertellen dat het geen pretje is. Dat ik er nog steeds een bijzonder onaangename smaak van in mijn mond heb. En nu willen jullie misschien weten wat een Chef van de Geheime Dienst met een bijzonder onaangename smaak van in zijn mond kan doen met de nietsnutten van geheim agenten die indirect de oorzaak van die bijzonder onaangename smaak zijn?” Janssen en Janssens schudden hun hoofd. Ze willen het niet weten. Wat ze wel weten is dat de chef op zijn gevaarlijkst is als hij zo breedsprakig is. “Hier, je marsorder.” Zwijgend nemen ze het papier aan. Ze lezen het en kijken elkaar aan… Groenland.
|