Solothurner Lied

Nach der englischen Melodie "Lang, lang ist's her"
Text von Carl Robert Enzmann

Es lit es Stedtli wunderhübsch, am blaue Aarestrand,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Es gugget der Sant Urseturm wyt usen übers Land,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Viel liebi alti Chlöschter het's und Gibel, Türm und Tor,
es wohnt es eiges Völkli drinn, voll Gmüet und voll Humor.
Si Lybspruch isch: Wo‘s gmüetli goht, do bin i au derbi,
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.


Baseltor und St.-Ursen-Kathedrale

Mer hei nes Strossepflaster do, so ruch, as Gott erbarm,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
E jede chlyne Ghüderwage macht e Mordsalarm,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Chunt d'Stadtfuehr zur Morgezyt, das chesslet, ‘s isch e Gruss,
und jede, dä im Bett no lit, chunt halb zum Hüsli us.
Doch dä wo reklamiere wett, dä chäm as lätz Ort hi,
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.


Blick auf Altstadt und St.-Ursen-Kathedrale

Me isch i üsere subre Stadt d'Sant-Urse-Tube gwohnt,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Obscho si ganz verdräcke tüe die schöni Marmorfront,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Und wo die hohi Polizei paar abegschosse hett,
do hett me i der ganze Stadt gar schröckli drüber gredt.
Me söll die Tube mache lo, es sig jo glych wohi,
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.

Solothurn sig frömmer no as andri Schwyzer Stedt,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Will me do ne ganze Hufe Bruederschafte het,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Alli Johr es Galafrässe und e guete Wy,
Christe, Heide, Katholike, alles isch derby.
Doch dä wo öppis ändere wett, dä chäm do niene hi,
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.


Luftaufnahme von Solothurn

Es hett die hüttig Rothuusgass e-n-andere Name gha,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Und niemer i däm ganze Stedtli het sich gstosse dra,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Do si modärni Herre cho, hei gseit das passi nit,
me müess dä Name ändere lo, süsch merke‘s jo de d'Lüt.
D‘Betütig sig zwor ganz die glych, der Name nur fall hi,
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.




Der Wängi gilt in Solothurn mit Rächt as Landesheld,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Er het sech as nit schiesse chöi grad vor d'Kanone gstellt,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Si Geist läbt do no hützutag: Wenn eine loslo will. 
So stoht me-n-em vor's Kanonerohr und seit: Bisch du schön
still.
Das gieng jo gäge Wängigeist, wo dänksch de du au hi?
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.

am Riedholzplatz

Scho mänge het vo Solothurn liechthärzig Abschied gno,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Es het ne dunkt, er müess i d‘Wält, es bhalt ne nümme do,
's isch immer so gsi, 's isch immer so gsi.
Und dusse i der grosse Wält, da het ne-n-öppis gstört:
Er het am Obe und im Traum d'Sant-Urse-Glogge ghört.
Und grüsli het ne‘s Heiweh plogt vom Stedtli lieb und chly.
's isch jo immer, immer, immer e so gsi.